تعلیم و تربیت

وولف (1991-1997، به نقل از فونتاین و همکاران، 2003) اخیراً دیدگاهی جامع در مورد رویکرد به دین ارائه کرده است که بر اساس نظر وی تمام رویکرد های ممکن به دین را می توان در دو محور عمود بر هم خلاصه کرد. محور عمودی میزان پذیرش و درونی سازی مفاهیم و اهداف مذهبی را می سنجد و محور افقی چگونگی تفسیر کردن این مفاهیم (سمبولیک و یا تحت الفظی) را مورد سنجش قرار می دهد. بنابر این، بعد چگونگی تفسیر مفاهیم مذهبی، صریحاً به شناخت اجتماعی و راهی که مضامین مذهبی پردازش می شوند اشاره دارد. از ادغام این دو محور چهار ناحیه تشکیل می شود، که در ادامه به آنها می پردازیم.
پذیرش – تفسیر تحت الفظی (دینداری متعصبانه): بر اساس نظر وللف (1996، به نقل از فونتاین و همکاران، 2003)، این حالت (پذیرش عناصر و مضامین مذهبی و تفسیر تحت الفظی آنها)، تا اندازه ای در مقیاس عقاید «کهنه پرستی» بارون (1963)، منعکس شده است. بنابراین، کسانی که گرایش دارند عناصر مذهبی را به صورت تحت الفظی تفسیر کنند احتمالاً نمره بیشتری در تعصب مذهبی و نمره کمتری در توسعه شناختی می گیرند. این افراد کمتر انعطاف پذیرند. این افراد بیشتر به «بنیاد گرا» معروف هستند.
عدم پذیرش – تفسیر تحت الفظی (بی دینی سطحی): بر اساس نظر وولف (1996، به نقل از فونتاین و همکاران، 2003)، این بخش تا اندازه ای در گرایش مذهبی بدون تمیز آلپورت و رز (1967)، بعلاوه در مقیاس «کهنه پرستی» بارون (1963) منعکس شده است. افرادی که جزء این بخش هستند، گرایش دارند در موضوعات مذهبی کمتر متعصب و بیشتر عقلانی باشند، اما کمتر می توانند خالی از غرض باشند، کمتر قادرند ایده ها را ارزیابی کنند، کمتر انعطاف پذیرند و کمتر می توانند خود را انطباق دهند.
عدم پذیرش- تفسیر نمادین (نسبی گرایی دینی): این بعد با با مقیاس جستجوی باستون، کنراد و ونتیس (1993)، و مقیاس «روشن فکری» بارون (1963) همبستگی دارد. وولف (1991،1997، به نقل از فونتاین و همکاران، 2003)،  بیان داشت که این افراد پیچیده، دارای حساسیت و هوش اجتماعی، و کمتر متعصب و بیشتر مبتکر هستند.
پذیرش- تفسیر نمادین (دینداری آگاهانه): این بعد، از کار ریکوور (1970) در علم تفسیر مدرن، مشتق شده است. بر اساس نظر وولف (1970، به نقل از فونتاین و همکاران، 2003). مشخص کردن ویژگی های افراد این طبقه مشکل است، برای اینکه آنها در تحقیقات تجربی تا درجه زیادی مسامحه کارند. علاوه بر این، وولف استدلال کرد که، مشخصه های فردی زیادی به آنها اختصاص داده شده.
در سال (1996) هازبت برای عملیاتی کردن نظر وللف (1992-1997) پرسشنامه ای ساخت تا بتواند چهار بعد مورد نظر وولف (1.پذیرش مضامین مذهبی و تفسیر نمادین آنها، 2. عدم پذیرش مضامین مذهبی و تفسیر نمادین آنها، 3. پذیرش مضامین مذهبی و تفسیر تحت الفظی آنها و 4. عدم پذیرش مضامین مذهبی و تفسیر تحت الفظی آنها) را بسنجد. در پرسشنامه اولیه دو بعد پذیرش و عدم پذیرش مضامینِ مذهبی و تفسیرِ نمادین آنها، به هم چسبندگی داشتند. به عبارتی پرسشنامه قادر نبود که افراد متعلق به این دو بعد را از هم متمایز کند. با کمک دوریز و همکاران (2000، به نقل از فونتاین و همکاران، 2003)  این پرسشنامه اصلاح شد و این دو بعد از یکدیگر مجزا شدند.  این پرسشنامه دوباره توسط فونتاین و همکاران (2003) مورد بازبینی قرار گرفت اما چون پرسشنامه زبانی پیچیده داشت، دوریز و همکاران (2005) تصمیم گرفتند که پرسشنامه را خلاصه و ساده کنند. نتیجه ی این خلاصه و ساده کردن پرسشنامه 18 سوالی (PCBS) شد که از اعتبار و روایی بالایی برخوردار بود.